Park
rozciąga się wzdłuż granicznej rzeki Nysy Łużyckiej, zarówno
po stronie polskiej, jak i niemieckiej. Na jego wielkość składa
się blisko osiemset hektarów terenu, z czego na ziemi polskiej
ponad pięćset. W obrębie historycznego parku zlokalizowane jest
graniczne przejście drogowe Łęknica
-
Bad Muskau. Warto je zobaczyć znajduje się ono bowiem obok Kamienia
Księcia Pücklera, a prowadzi przez Most Podwójny, łączący
brzegi Nysy Łużyckiej. To tędy można się dostać do niemieckiej
części parku, która przetrwała w znacznie lepszym stanie niż ta
po stronie polskiej. Wokół tamtejszego Starego i Nowego Zamku oraz
Oranżerii zachwycają świetnie utrzymane ogrody.
Park
Mużakowski powstał w latach od 1815 do 1845. Jednakże nie
wszystkie zamierzenia Pücklera zostały w nim zrealizowane. W 1846
roku właścicielem dóbr mużakowskich i parku został książę
Fryderyk Niderlandzki. Zespół parkowy obejmował wówczas tak zwany
Park Główny, Park Górski i Park Zdrojowy. Funkcję Inspektora
Ogrodów Mużakowskich pełnił uczeń Pücklera Eduard Petzold. Za
jego staraniem tereny parkowe zostały znacznie rozbudowane zgodnie z
ideą księcia Hermanna. Ostatnimi właścicielami parku, przed drugą
wojną światową, byli hrabiowie Von Arnim. Spowodowali oni, że
centralna część parku, wzdłuż Nysy Łużyckiej, została objęta
ochroną, tworząc tam rezerwat przyrody Park Muskau Twórca
unikalnego w skali europejskiej kompleksu parkowego - książę
Hermann Ludwig Heinrich von Pückler - zmarł na zamku Branitz, koło
Cottbus, 4 lutego 1871 roku, w wieku 86 lat. W 1945 roku, podczas
działań wojennych, zniszczona została większość budowli
parkowych, ale mimo podzielenia parku już w 1989 roku doprowadzono
do podpisania międzynarodowej umowy w sprawie podjęcia wspólnych,
polsko-niemieckich, działań na rzecz rekonstrukcji i ochrony Parku
Mużakowskiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz