Open Window

piątek, 9 września 2016

Takie tam sobie...

Sama jeszcze nie wiem o czym dokładnie będę pisać, więc chyba wyjdzie to "w praniu". Zbliża się weekend i trzeba zaplanować jakąś aktywność na ten czas, szczególnie że zostaję sama z młodszym synem i to bez auta. Nie żebym była do auta przykuta, ale mieszkamy na takim "z", że jakiekolwiek wyjście "na miasto" staje się prawdziwą wyprawą do cywilizacji. Plusy są takie, że mamy tu spokój, minusy to fakt, że do teściów na Azory jadę ponad godzinę i to przy dobrych wiatrach.
Wielka szkoda, że wakacje już się dla nas skończyły, bo przy tak cudownej pogodzie jeszcze bym się gdzieś wyrwała, póki nie przypominam walenia wyrzuconego na brzeg. Dobrze natomiast, że na nowy adres sprawnie docierają pocztówki, dzięki czemu mogę cieszyć się nowymi wspaniałymi kartkami, jak choćby ta z wymiany FB od Sang Ah Seo. Wspaniale wykonana i ozdobiona kartka przedstawia nadawczynię w tradycyjnym koreańskim stroju Han bok, wywodzącym się z okresu dynastii Joseon (1392-1910). Noszona przez Sang wersja jest jak najbardziej klasyczna, co warto podkreślić jako, że obecnie wiele jest założeń modernistycznych. Śliczny prawda? Ja mam na tym punkcie lekkiego bzika i posiadanie takiego stroju sprawiłoby mi nie lada frajdę.

poniedziałek, 5 września 2016

No nie wytrzymam

Cześć!

Wiem, wiem, dwa posty w jeden dzień to przesada, ale nie mogłam się powstrzymać. W zasadzie swoje otrzymane kartki trzymam w albumach i raczej nie pochwalę się wszystkimi, bo ręce by mi uschły od stukania w klawisze, ale... No tak się cieszę, że udało mi się wymienić za kartkę z mojej wymarzonej japońskiej serii, że po prostu muszę to jakoś uzewnętrznić.

Historia jest zresztą ciekawa, albo może raczej nietypowa. Otóż na tę wymianę zdecydowałam się w ramach buntu, przeciwko oczernianiu swaperów na FB. Jak wiecie sama kocham narzekać, nie jestem też specjalnie ufna (bo nie raz mi się oberwało i czas było zmądrzeć), ale mimo wszystko... Wypisywanie postów na innych, bez konkretnej przyczyny, wklejanie prywatnych rozmów (szczególnie jeśli naprawdę nic ni wnoszą do dyskusji, prócz naruszania czyjejś prywatności) i jeszcze zamykanie się na jakąkolwiek krytykę - feee. W rezultacie napisałam do Li (osoby akurat oczernianej), że w ramach protestu przeciwko takim oskarżeniom chętnie się z nim wymienię, o ile tylko spodoba mu się jakaś kartka z mojego albumu, a ja chętnie przyjmę niespodziankę. No i dostałam! Istne cudo, z fantastycznymi znaczkami i naprawdę obszerną wiadomością, a w ramach szerzenia radości na odwrocie są urocze naklejki kwiatowe, utrzymane w klimacie ilustracji na przodzie.

Nie ukrywam, że liczę na więcej! Bo szkoda marnować tak fajnie rozpoczętą na przekór innym znajomość :)

Po przerwie

Ależ dawno mnie tu nie było, a tyle się przecież u nas pozmieniało. Praca, dzieci, szkoła, podróże, przeprowadzki - dziki kocioł, w którym sama jeszcze się nie odnalazłam. To zagubienie powoduje, że w zasadzie żyję na pudłach i mam tylko skrytą nadzieję, że pozbędę się ich przed powiększeniem rodziny. No tak! Taka niespodzianka, będziemy mieli trzeciego synka. Nie wiem już czy się śmiać czy płakać, ale jak jeszcze raz usłyszę " Ważne, żeby był zdrowy" - to nie tyle komuś przyłożę patelnią, co spakuję pozostałą dwójkę i podrzucę temu geniuszowi, z karteczką "Zwróć, jak zmądrzejesz", a potem będę się modlić by to nabywanie wiedzy trwało więcej niż 24h.
Oczywiście śmieję się. Kocham synów, ale perspektywa męskiej drużyny piłkarskiej jakoś nie napawa mnie optymizmem, chciałabym w końcu pobujać na rękach córeczkę. A tu słyszę " Czwarta będzie córcia, a jak nie to adoptujemy". Powinnam już zacząć projektować fortecę na te dzieciaki. Dobrze, że teściowa nie zdaje sobie sprawy z naszych planów rozrodczych, bo by wyłysiała, a przyznam że nie wyglądałaby wówczas zbyt korzystnie.
Cóż więcej w ramach tych zabawnych skrótów? Ano tak, chłopcy w szkole. Daniel w klasie drugiej, Eryk pierwszej liceum - są dzieciaki, jest zabawa. Obaj chodzą do jednej placówki, co jest bonusem, bo choć nie muszę młodego odbierać. Za to rano.... O mamusiu, nie wiem kto jest gorszy, chłopaki czy Paweł. Dobrze przynajmniej, że obaj szkołę kochają i tu wcale nie przesadzam. Już nawet z pokorą znoszę kąśliwe uwagi teściów, że ta metoda edukacji jest do bani. W moim odczuciu nie jest! Po studiach pedagogicznych zyskałam jedną podstawową pewność, odnośnie nauki. Oczywiście istotna jest wiedza nauczycieli, program, pomoce naukowe i cały ten edukacyjny bagaż, pielęgnowany od lat w naszym systemie. Jest jednak coś o wiele istotniejszego co moim synom z pewnością daje szkoła waldorfska - ciekawość świata i pęd do wiedzy. Bez tego pędu, bez chęci i fascynacji, nie ma mowy o zdobywaniu i poszerzaniu wiadomości, a gdy do tego dodamy jeszcze dążenie nauczycieli by chłopcy myśleli samodzielnie, a nie podążali za szablonem, mamy do czynienia z czymś zupełnie bezcenny, we współczesnej edukacji. No wyrzuciłam to z siebie, a teraz pocztówki tak?
Nie będzie łatwo, przez ten czas nazbierało mi się ich sporo, no ale może spróbujmy jakoś zacząć. Będzie więc kocio i sennie, bo tak właśnie się obecnie czuję. Pocztówkę otrzymałam w ramach wymiany na FB (i w tym miejscu cieszę się, że jednak zdecydowałam się wykorzystać ten sposób komunikacji). Mało, że zachwyca sam rysunek, to jeszcze na odwrocie istna feeria barw, bo nadawczyni stworzyła taśmowe dzieło sztuki z krainy lata. DZIĘKUJĘ, oczu nie mogę oderwać!

Pocztówka (no właśnie - na blogu zmienił się też sposób dodawania zdjęć, ponoć jest prostszy, przeciągasz, zrzucasz itd... no ale niestety prostszy nie jest bo nie działa, póki co zatem link, a ja idę powalczyć - a więc to tak, działa po edycji... nieładny program)

piątek, 29 maja 2015

MISSING UNESCO LIST

Ok so starting from the beginning - this is my missing UNESCO list - or at last I think I do not have those sites.

As this is my wishlist for the forum and facebook swaps etc.: I would prefer to receive single-view cards FROM THE COUNTRY OF ORGIN and if it is possible with the name of the place (in the frame). For example like on this beautiful postcard: