Poranna mgła nad Derryclare Lough

Takie widoki wydają mi się marą z jakiejś bajkowej krainy, czymś tak nierzeczywistym i odległym, a jednak zdarzają się na co dzień. Nie tak znowu daleko od Nas. To druga kartka od Moniki jaką dziś otrzymałam i choć zupełnie inna od poprzedniej jest równie piękna. Dotarła tu szybko, bo Moniś pisała ją 25 lipca, dokładnie dwa lata wcześnie po raz pierwszy stanęła na irlandzkiej ziemi. Teraz śledząc deszcz za oknem koresponduje ze mną, a to olbrzymi dla mnie komplement. Jak twierdzą to najbardziej deszczowe od lat lato, ale my chyba co roku słyszymy to w Polsce. Jak nie powódź to susza, jak nie susza to powódź i co roku gorsze. Wydaje mi się, że to tylko my co roku narzekamy bardziej. Ja osobiście, chętnie oddam Ci trochę polskiego słońca przyjaciółko.

A ty pożycz mi tych widoków, tej mgły i odgłosów deszczu za oknem. Będziemy kwita.